Het belang van vroege levenservaringen voor de ontwikkeling van gedragsstoornissen bij als huisdier gehouden honden

Lisa Dietz a,∗, Anne-Marie K. Arnold b, Vivian C. Goerlich-Jansson b en Claudia M. Vinke b

Afdeling Pathobiologie, Faculteit Diergeneeskunde, Universiteit Utrecht, Utrecht, Nederland
Vakgroep Dieren in Wetenschappen & Samenleving, Faculteit Diergeneeskunde, Universiteit Utrecht, Utrecht, Nederland

E-mailadres van de auteur: l [DOT] dietz [AT] uu [DOT] nl

Online gepubliceerd 29 maart 2018

Samenvatting

Gedragsstoornissen zijn een belangrijke reden voor euthanasie of het in een asiel plaatsen van gezelschapshonden. De preventie en de behandeling van gedragsstoornissen vereist een beter begrip van de onderliggende oorzaken.

Vroege levenservaringen, zoals de zorg van de moederhond, gehechtheid en socialisatie, hebben langdurig en serieuze gevolgen voor de fysiologische en gedragsontwikkelingen van een hond. Het is zeer aannemelijk dat de complexe wisselwerking tussen deze factoren gevolgen heeft voor zowel de binding tussen de (toekomstige) baas & hond als voor de kans om gedragsstoornissen te ontwikkelen.

In ons artikel vatten we de huidige literatuur samen over de interacties tussen de zorg van het moederdier, de vorming van de gehechtheid en de gevoelige socialisatie periode en de mogelijke gevolgen daarvan voor het gedrag van volwassen honden.
Gebaseerd op onze bevindingen, signaleren we duidelijke lacunes in de huidige kennis en doen we een aantal suggesties voor toekomstig onderzoek die in onze ogen noodzakelijk zijn voor het formuleren van aanbevelingen voor het fokken en socialiseren van gezelschapshonden.